Suç Harmonisi

Suç Harmonisi

Bilmem Kim Ne Kadarını Alır, Ne Kadarı Bana Kalır?

Sus çocuk yüzüme karşı söyleme! Arkamdan konuş istiyorsan. Kulis yap, fiskos yap ama sus yüzüme karşı söyleme! 

Tamam, haklısın başağı, olgunlaşmadan koparan bendim. Tomurcukları dalında ben kuruttum. Şehirlerin altında kalan nehirlerin sorumlusu benim. Sular kaçtıysa yer altına, su yataklarını betonlayan bendim. Ağaç mezarları üstüne villalar kuran benim.

Gökyüzünü kanatsız bıraktığım doğrudur. Leyleğin yuvasını ben dağıttım daha gelmeden göç zamanı. Bülbül gülistandan kovulduysa sakın bir suçlu arama, anla işte suçlu burada.

Yalan değildir nadasa bırakılan tarlaya günah ektiğim. Nefis atının dizginlerini ben saldım. Evet, evet işte itiraf ediyorum keyif denen dini bu ülkeye ben yaydım. İmanı kalpten çıkarıp ceplere yerleştiren benim. Bundandır eşarpların kabirlerde veyahut kandillerde saçla barışması. Ah çocuk en iyi sen bilirsin kaç Hac bozduğumu, kaç umre harcadığımı. Kaç secdeyi vezne kuyruğunda kredi peşinde savurduğumu.

Sus çocuk herkes bilmez marka olmayanı giymediğimi, her arabaya binmediğimi. Bilirlerse nasıl izah ederim marka Müslüman’ı olduğumu. Çocuk bana ihlâs deme sakın. Ben onu Mecidiyeköy’de bir sokak ortasında ayakkabı boyayan sarı saçlı, karakaşlı bir çocukta bıraktım. Boyacı diye bağırışında bıraktım. Ucu delik ayakkabısında bıraktım.

Ah be çocuk, ne var sussan ve sırlarımı ifşa eylemesen; ben de öylece mutlu yaşayıp gitsem. Mesela bir ceylan meşini, üç kuruş etmeyen bir adamın kıç pantolonuna yamadığımı kim bilmese.

Mesela kalemi bir şarlatanın eline verip köşe başına oturttuğumu kimse öğrenmese. Yani sen söylemezsen kim bilecek egolarımı yağlayan zeytinyağı şişelerinin çektiği çileleri. Emrimdekilere kahraman kesilirken emrinde olduklarımın karşısında sünepe duruşlarımı. Ah be çocuk yumruğumu zayıfa vurmak için nasıl sıktığımı, dudağımı güçlünün eline nasıl tazimle uzandığını senden başka kim gördü ki bilsin de başkasına söylesin.

Çocuk, seni benden başkası bilmiyor. Sen benim içimde büyümesine izin vermediğim masum yanımsın. Ben hatalara düşerken kulağıma “yapma” diye fısıldayansın. 

Senden rahatsız değilim çocuk, iyi ki varsın.

Asıl içlerinde seni öldürenler korksun çocuk.

İlhan Kurt