DERİM Kİ

Hem hac’ca gitmişsin hem de umre’ye,
Derim ki: çok doğru karar vermişsin,
Sonra kul hakkı yeyip zümreye,
Altından üstünden zarar vermişsin.

Mal biriktirip de çıkmışsın Ay’a,
Lâkin insanlıkta kalmışsın yaya,
Kanını verirken ağır hastaya,
Ardından çürük bir damar vermişsin.

Toprağı ekmişsin altını oyup,
Mahsul çıkartmışsın köylüyü soyup,
Çiftçinin cebine üç kuruş koyup,
Kendine parayı tomar vermişsin.

Dünya, Dünya diye hep ağlamışsın,
Nekes yüreğini hep dağlamışsın,
Kendi konağına kurt bağlamışsın,
Fakirin bağına çomar vermişsin.

Derim ki: utanmaz otur rayına,
Bak çalıp yaptığın şu sarayına,
Saltanat biçerken kendi payına,
Fakire üç öğün şamar vermişsin.

Ve lâkin bu dünya sana da kalmaz,
İnanmış bir insan kimseden çalmaz,
Haram helâl, senin umrunda olmaz,
Söyle bana kime yarar vermişsin.

Yüksel GÜNEY
Şair-Yazar