Dilimizin zenginliğini bize unutturmayın

“Dilbere vasıl olmak dar-ı dünyadan murad
Aşık aşkın derdi ile dermanını kasdeder

Yıldızlardan yücedir gözyaşı eşiğinde
Bu bulutlar ahımın dumanını kasdeder”

Fatih Sultan Mehmet’in Avni mahlasıyla yazdığı bu şiiri tadan bir okur, okuduğu her şiirde çıtayı yükseltmek isterken, Cumhuriyet dönemi, şiir akımının garabetinde boğuldu.

“Geleceğim, bekle dedi, gitti.
Ben beklemedim o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu.
Ama kimse ölmedi”

diyordu Özdemir Asaf. Bir şeyler yazmak istemiyormuş da yazmak zorundaymış gibi bir çaba sergileyerek…

“Efendiler, ağalar dilimizin zenginliğini bize unutturmayın” diyecek gençler, kendi ülkesinde kendi kültürüne yabancıydı artık! Birilerinin tam da istediği gibi!?

Kanuni’nin;

“Kadd-i yâri kimi halkın serv okur kimi elif
Cümlenin maksûdu bir ammâ rivâyet muhtelif”

Beyitine rastlayıp anlamayacak kadar Öz Türkçeye! Hâkim kılındık, ne âlâ.

Hece ve aruz şiirlerinin yerini parçalara bölünmüş paragraflar almıştı artık. “Araplaşmayın” sloganıyla Farsça kelimeler unutturulurken Avrupai kelimeler masamızda dans etmeye başlamıştı…

Günümüz dünyasının sosyal medyası da “Kambersiz düğün olmaz” diyerek sanat ve sanatçı ayrımı yapmadan ortalığı şenlik alanına çevirmekte pek bir mahir çıktı. Her 10 kişiden 11’i şairdi artık!?

“Uzun bir metin yaz, parçalara böl ve paylaş işte bu kadar dostum sen bir harikasın…”

Duygu yok, anlam bütünlüğü yok, kendi içinde kuralsız kelime yığınının üzerine çık ve saman teper gibi üzerinde tepin, hoop nur topu gibi şairsin!?

Sözlük Özgürlüktür

Aruz vezniyle yazılan İstiklâl Marşının Şairi Mehmet Akif, ne için savaşmamız gerektiğini biliyor ve mâziden âti’ye vasiyetini yazıyordu;

“Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!”

Vesselam.

Hatice Derin SİLAHLI

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar