HATALARIMIZLA YAŞAYABİLME

İstediği hayatı yaşayamayanların zamanla çevresine karşı davranışları değişir ki nefretinin beslediği öfkeye dönüşerek arkasında koca bir öykü bırakır. Kendi değerlendirmeleriyle yaşamına yön verecek gücü olmadığının farkına vararak içsel endişe korku sarar bedenini..İçsel insanım, özgürüm eğer özgürsem sorumlu olmalıyım düşüncesiyle davranışlarını düzeltme kararı alarak önce kendi iç dünyasına ve sonra çevresine huzur getirebilmeyi öğrenmelidir.

Yaşamın kendisi olduğunun farkındalığıyla ruhsal zenginliğini kabullenerek duyarlılık derecesiyle iyiliğini ve kötülüğünün büyüklüğüyle yüzleşmektir. Özgüvenimizin bize sağladığı motivasyonla dolu, mutlu ve yoğun yaşamayı öğrenmeliyiz. Hayatımızda kör olduğumuzu kabullenerek istençdışı gelişen şeyler üzerinde bilinçli muhakeme ederek asli kararlar almalıyız. Yaşayarak, izleyerek hayatta mücadele etmeye çabalamaktır bizlerden istenen..

Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır. Ve hayatta en büyük hata, kendini hatasız sanmaktır der Yunus Emre. Hatalarımızda önemli olan erken farkına vararak telafisinde fedakarlıklarımızla üstesinden gelebilmeliyizdir. Kişinin tüm hayatının deneyimler, tecrübeler, yanılsamalarla geçtiği bilinciyle yapılanların doğruluğu da o derece ehemmiyet kazanacaktır. İhtimaller çerçevesinde kendi içinde bütünlüğünü sağlayarak önüne çıkan engelleri aşabilecektir.

Yaşanılan depresyonif duygular insanda olumsuzluklara sebep verdiği bilinciyle karşımızdaki insana olabildiğince samimi, duygusal ve empatiksel yaklaşarak üstesinden gelmesine yardımcı olmalıyızdır. Her şeyin zamanla iyileşeceğine, herkesin başına gelebileceği algısıyla moral motivasyonunu yüksek tutmalıyızdır. Gerçekle uyumluluk daim hayati felsefemiz olup, hakkaniyetle olaylara entelektüel bakabilmeliyizdir.

İnsan ancak farkında olursa kendini keşfetme yolculuğuna çıkar. Benliğini ve çevresini keşfederken yaşamsal faktörleri gözönünde tutabilmelidir. Kafasındaki düşünceler geleceğine yön vermede etkin rol olacaktır. Geçmişini düşünerek olumsuzluklarını öne sürmemeyi öğrenerek huzuru bulabilecektir. Yaşanmışlıkları yok sayarak sürekli iç dünyasına ahenk, denge ve huzur getirmek isteyenler yaşamlarını anlamlı ve doyumlu buluyorlar.

Beşeri ilişkilerde saygı, sevgi, güven ve hizmet önceliği ile değer vermenin karşılığını insan zamanla alacaktır. Aile içinde, işyerinde, okulda, toplumda huzurun baki kalabilmesi insanın kendi fedakarlıklarına, özgüvenine ve önce kendini bilmesinden gelir. Her şeyin seçim olduğunu bu kararların olmazsa olmaz er geç alınacağının bilincinde hareket edilmesi gerekir. Yaşamın bizi sürüklemesi değil bizlerin yaşama müdahale hakkına sahip olabilmemiz temennisiyle..

Volkan Yaşar BERBER