KABİR ÂLEMİ

Kul son nefesi verirken,
Rengi gider soluk olur,
Teneşirde yıkanırken,
Tüm bedeni donuk olur.

Azrail atınca ağı,
Kapanır insanın çağı,
Suratında çene bağı,
Malum yerde pamuk olur.

Eğer ölen bebek ise,
Giyer kefenden elbise,
Rast gelse de hoş servise,
Toprak biraz buruk olur.

Bir gün ölünce ahi’ler,
Onları taşır sakiler,
İşte o gün muttakiler,
Kabristana konuk olur.

İmanı olmayan kalbe,
Ölüm vurur büyük darbe,
Beden verilince kabre,
Girdiği yer soğuk olur.

Azrail geldiği zaman,
Zalimlerin hali yaman,
Can bedenden çıktığı an,
Sesi çıkmaz boğuk olur.

Musalladan kalkar fani,
Mevtayı sırtlar ahali,
Hazır olmayanın hali,
Mahşer günü bozuk olur.

Kabirler alemidir bu,
Değişmez asla bu tabu,
KUR’AN olmamışsa kulbu,
O kullara yazık olur.

Yüksel GÜNEY
Şair-Yazar