KUBBESİZ TEKKE

Puslu hayallerine sarıldı, ulu orta,
Gök hışımla ağlıyor, o gizli ağlıyordu.
Parmakları titrerken nedametle, adeta,
Saçlarını değil de bahtını bağlıyordu.

Dilime neşter atan göz yaşına bakarak,
Çaresizce seslendim; kendine öfken neden?
Usulca fısıldadı dişlerini sıkarak,
Onca kıvrak yanlışın, ahmak doğrusuydum ben.

Anam kıyas yapardı köydeki emsâlimle,
Bak, anası babası muradını gördüler.
Ben çamurdan ekmekler yaparken toy halimle,
Evde kalmasın diye celladıma verdiler.

Baba bana sahip çık içim yanıyor dedim.
Babam kaşını çattı; aç mısın açık mısın?
Kadın, alkol ve dayak… Gönlüm kanıyor dedim.
Dedi kocadır yapar, aklından kaçık mısın?

Gölgesini kendine iman ettiren kocam,
Elâlemin gözünde kusursuz bir sanattı.
Onun tarumarıyla hükmen silindi mânam,
Sahipsiz bir çiçeğin bağrına diken battı.

Yuvam deyip yandığım şu kubbesiz tekkede,
Azabım bir ademin meramında müebbed.
Adına hayat denen bu kanlar ülkesinde,
İşte çürümüş ömür işte yıkılmış mabed.

****

Sarsıyor benliğini dilindeki sert kavis,
Gamzesine saklanmış beklediği bin özür.
Gözlerinin içinde ne bir ışık ne bir his,
Nefes alıyor lâkin ruhu sizlere ömür.

Hatice Derin SİLAHLI