Usta Öykücü Osman Koca’nın “Kurudu Kalbim” Adlı Son Kitabı Çıktı!

Roman ve öykü yazarı, çevirmen Osman KOCA’nın “Kurudu Kalbim” adlı öykü kitabı Beyan Yayınları’ndan çıktı.

Gönlün Süveydası yahut Kurudu Kalbim

Osman Koca, yıllardır farklı mecralarda yayımlanmış öykülerini birleştirerek müthiş bir öykü koleksiyonu hazırlamış. Yazarın son kitabı Kurudu Kalbim, yılların birikimi olarak önümüze çıkıyor. İçinde dünyanın bin bir türlü hâlini anlatan öykülerle tanışıyor, içimizden kahramanlara kulak veriyoruz, her birinde kendimizi bulabiliriz. Kitap aşkın, hüznün ve dolayısıyla dünyanın bir tür minyatürü.

Osman Koca’nın uçsuz bucaksız kelime dağarcığı bazı genç okurları sözlüklere yönlendirirken tecrübeli okuyuculara tebessüm ettirerek derinlik ve ruh katıyor öykülere. Onun üslubuna alışmış okurlar ise nerede ne anlatıldığını çok iyi biliyorlar. Altında ismi yazmasa bile artık okuduğunuz metnin ona ait olduğunu anlayabileceğiniz bir imzaya dönüyor, Osman Koca’nın kullandığı kelimeler: “İntihar, yaşam sevinci, katliam ve heyecan iç içe.” Okuyucunun dikkatini çekecek en önemli noktalardan biri muhakkak ki eserde birçok anlatım tekniğinin bir arada kullanılmış olması. Yok Yere, okuyucunun gözlerinin içine baka baka bir öykü olduğunu itiraf ediyor. Son Kez anlatıcısını saklamıyor, tüm biçimleriyle kendisini kimin anlattığını ortaya döküyor hatta şaşırıyoruz bu dürüstlüğe ve alışık olmadığımız bir şeyi sevmenin o ilginç hissiyatı eşlik ediyor bize öyküyü okurken. Kitabı neresinden okuduğunuz da önemli. Kronolojik sıralamaya göre dizilmiş öyküler, bizi somut aşklardan soyut aşklara doğru bir yolculuğa çıkartıyor. Kitabın ortasından başlayan bir okuyucu, aşkın daha yoğun ve sezinsel bir haliyle karşılaşırken öykülerin sunuluş sırasına göre ilerleyen okur, âşık ve maşuku gözlerinden tanır duruma geliyor ve sonra gözler kayboluyor, yalnızca sezgi kalıyor.

Bunca yıldır hep okuyucu okudu, yazar ise yazdı. Peki ya bir gün karakter kalkıp yazarını yazarsa? Bay Anton’da yazarların kapışması var. “Aynı hikayenin peşine birden fazla yazar düşerse ne olur?” sorusunu cevaplamanın yanı sıra öyküyü okurken kim kimi yazıyor, hangi yazarın kalemi bu okuduğumuz, emin olamıyoruz. Tek bildiğimiz şu: Ne anlatıcı dürüst ne de anlatı.

Kurudu Kalbim’de duygular da öykülerin tekniklerine göre soyutlaşmaya başlıyor zamanla. Yazarın yazın dünyasının izini adım adım sürebileceğimiz bir yolculuğa çıkıyoruz. Düz yazı dediğimiz tür, belki de fazla düzdür? Osman KOCA da böyle düşünmüş olmalı ki okuyucuya sadece okuması gereken bir metni değil, içinden çıkması gereken bir bilmeceyi de bırakıyor her öyküsüne de.

Adeta tekniklerle dalga geçen yazar, okuyucuyu anlamak için düşündürmek niyetinde. Kitapta kelimelerle, noktalamayla, dizgiyle bir matematikçinin sayılarla oynadığı gibi oynuyor Koca. Hepsini değiştiriyor, görmediğimiz cümle yapıları ve alışık olmadığımız noktalamaların arasında buluyoruz kendimizi. Her öyküsü ayrı bir dünya desek yeri.

Kitapta normal bir öykü kitabından daha çok öykü bulunuyor. Osman Koca’nın kalemindeki yılların izini sürebiliyoruz böylece. Bir yazarın yıllar içinde değişen üslubunu izlemek, okuyucuya seyir zevki veriyor. Kitap yıllar ilerledikçe cümleler ve anlamlar ağırlaşıyor, anlaması zor öyküler bunlar. Hemen yutulacak gibi değiller. İnsan neyi okuduğunu hemen çözemiyor. Günümüz insanının her şeyi hemen tüketme sevdasına bir dur diyor. Dur ve kalbini dinle.

Öykü okuyucusu dünyanın en seçkin edebiyat kitlesidir, derler. İşte sebebi bu. Sebebi böyle öyküler. Gerçekle kurgunun karıştığı, öykü sınırlarının yeniden çizildiği bir maceraya atılmak istiyorsanız buyurun, Kurudu Kalbim sizleri bekliyor!