Ülkemin Gündemi: KÖPEK YASASI

Bütün sorunları aştık, konuşacak başka bir şeyimiz kalmadı; ekonomi, pahalılık, savaşlar, göçmen sorunu, üç buçuk milyona yakın sadece eşi öldüğü için dul kalan kadınların, buna karşılık bulduğu her dulun kapısını çalıp evlenmek için çırpınan erkeklerin, evlenemeyen milyonlarca gencin, boşanan yüz binlerce insanin travması bitti, Gazze savaşı bitti, tek gündemimiz köpek yasası oldu.

Başı boş gezip çeteleşerek insanlara saldıran köpeklerin bir kısmının azaltılmasını düşünmenin haklılığını haksızlığını çözmeye çalışıyoruz…

Bu konuyu bile siyasi çatışma meselesi yapan ülkem insanı her zamanki gibi orta yolu bulma konusunda sorunlu…

Bazı sevgileri suistimal edip kavganın öznesi yapmak bizim yeni kültürümüzün bir türevi.

Bir sapığın neden niçin sorusunu sormadığımız bir cana kıyma eylemini, köpeklerin saldırdığı insanlara aynı kefeye koymak bence bir akıl sorunudur.

Öldürülen kadınlar, dağılmış aile hayatının ve daha da artarak devam edecek olan boşanmalara bağlı olarak artacak gibi görünen bir sosyal trajediden ibarettir.

Hangi mantıkla köpekle kıyaslanabilir?

Birbiriyle doğu ile batı arası kadar bile alakası olmayan bir karşılaştırma mantığını toplumun önüne koyup algı oluşturmak izahtan yoksundur.

Hepimizin sofrasında et yemekleri var. Milyonlarca tavuk katlediliyor her gün, binlerce öküz, balık, kuş.
Ne bileyim say sayabileceğiniz kadar…

Bunlar hayvan değil mi?

O halde bu yasaya karşı çıkanların vegan olması gerekir. İste o zaman bir nebze saygıyı hak ederler.

Mustafa Merter’in “Hekaton’la Son Tango” kitabında organizeli hayvan sevgisini okumanızı tavsiye ederim!

Bu sevginin insan zihninde insan sevgisini terk etmek için nasıl organize edildiğini, meselenin hayvan sevgisi değil insan neslinin bu eksene kaydırılarak aile yapısından koparıldığını böylece insan neslinin bu yönüyle de tehlike zeminine çekildiğini orada görebilirsiniz!

Pazarın ne kadar büyük olduğunu biliyor muydunuz?

Türkiye’de tahmini olarak iki milyon köpek, dört milyon kedi evcil hayvan olarak bakılıyor. Bu hayvanların, bakımı, tedavisi, maması için ödenen paraları tahmin edebilir misiniz?

Milyonlarca dolar evcil hayvanlara gidiyor!

Bu da işin bir başka boyutu.

Asıl mesele ekonomisi değil, psikolojik yansımalarıdır.

Anne baba komşu akraba sevgisinden mahrum bırakılan yeni neslin bir kedi ya da köpekle kurduğu bağın travmasını hiç düşündünüz mü?

Travma diyorum çünkü bu bir sevginin kayma travmasıdır. Ölçüyü kaçırma, sevgide adaletsizlik travmasıdır. Kimse kusura bakmasın hayvan sevgisi insan sevgisinin önüne hiçbir surette geçemez!

Elbette seveceğiz ama önce sevgiyi ve merhameti hak eden insanı seveceğiz!

O kedilere, köpeklere harcanan paraları, onlara ayrılan vakitleri, hayatın hayvanlara göre dizayn edildiğini, onların her şeyimizden daha önemli hâle geldiğini, insanların insanlardan korkunç derecede uzaklaştığını ve insana karşı merhametin kaybolduğunu, varsa yoksa kedi, köpek sevgisinin gözümüze gözümüze sokulduğunu görebiliyor muyuz?

Kedi köpek sevgisi insanlık için büyük bir soruna dönüşüyor bunu görebiliyor muyuz?

Bence gerçekten elinizi vicdanınıza koyarak bunu görün!

Ben de küçükken köpeklerle, kedilerle büyüdüm. Onların başını okşadım. Anneme ısrar edip ineğin bir memesini köpeğim için ayırtıp onu kendi ellerimle sağdığım sütlerle besledim.

Ama hiçbirini evde ikamete zorlamadım. Yedirdim içirdim kendi alanında bıraktım. Öldükleri zamanda toprağa hüzünle kendi ellerimle gömdüm. Çünkü hayatın doğası bu.

Şimdi işlerin değiştiğinin farkına neden varmak istemiyoruz!

Bugün hayvan sevgisi doğal bir sevgi değildir!

Bu işin ekonomisi normal değildir!

O yüzden sorgulamanız gereken şey yasa değil sevgidir!

Kim, hangi canlı ne kadar sevilmeli?

Vesselam.

Fatih Alim DAŞPINAR