UYGUR TÜRKÜNÜN SESSİZ ÇIĞLIĞI

Düşmanın elinde esir ocağım,
Bir dost sarmasına hasret kucağım,
Uygur diyarından sessiz çığlığım;

Ağlasam, haykırsam sesim duyulmaz.
İnlesem, kıvrılsam yasım duyulmaz.

Çin’in çaşıtları, sarmış her yanı,
Garib gök bayrağım, bekler ezanı;
Atamın, anamın esir kızanı;

Avazla bağırsam sesim duyulmaz.
Çağlasam, durulsam yasım duyulmaz .

Bilmez soydaşlarım esir halimi,
Görmez dindaşlarım iğrenç zalimi,
Susmuş amirleri, nice alimi;

Yardıma çağırsam sesim duyulmaz.
Sürünsem, savrulsam yasım duyulmaz.

Soydaşım, dindaşım nerdedir bilmem?
Duyarsız halinden sebep ezilmem!
Onları gönlümden yine de silmem ;

Ağıtlar çığırsam, sesim duyulmaz.
Yanıp da kavrulsam , yasım duyulmaz.
Dost eli uzanmaz, yasım tutulmaz !

Gül Buğra GÜL