Ah İstanbul, Yorgun Şehir

Ah İstanbul! Kucağını açtın bize, Biz de kalkıp geldik. Köyümüzü toprağımızı bırakıp geldik. Burada mal-mülk edindik. Çoluk-çocuk sahibi olduk. Rahata, konfora alıştık. Köylerimiz, topraklarımız bom-boş kaldı.

Şu anda, 16 milyon insan İstanbul’da yaşıyor. 10 milyon insan da gelip-giden durumunda. Ortalama İstanbul’da 25 milyon insan var. Her bölgeden, her ilden insan bulabilirsiniz.

Hatta Dünya’nın her ülkesinden gelen insanların sayısı da devamlı artıyor. Rahat dolaşamaz hale geldik. Sağlıklı nefes alamaz olduk. Her taraf kilitlenmiş durumda. İstanbul doldu taştı.

Deprem uzmanlarının bir kısmı, çok konuşulan 7’nin üstündeki depremin büyük felaketlere yol açacağını söylüyorlar. Bir kıskım bilim adamları da İstanbul’da olacak depremin fay hatları kırıldı. Söylenen veya beklenen büyük depremin olmayacağını savunuyorlar.

Öyle veya böyle İstanbul’da yaşayan insanların içine büyük bir korku girdi. Sosyal yaşamın dengesi bozuldu. Şimdi, köyümüze de gidemiyoruz. İçimize de korku girdi. Bu nasıl bir cezadır? Bu nasıl bir korkudur? Anlayacağınız artık İstanbul bizi kabul etmiyor.

Peki,  şimdi ne yapacağız?

Şiir  

İşte İstanbul
yorgun şehir
işte canından bezmiş boğaz vapurları
kederli tramvaylar
ve Galata Köprüsü’nden
telaşlı insanlar geçmektedir
bir gizli sevinç mahzun gözbebeklerimde
eriyen bir sükûn kaldırımlarda adım adım
işte İstanbul
İstanbul dedim de seni hatırladım. / Ümit Yaşar Oğuzcan

Mustafa K.TOPALOĞLU