BELKİ KESTİRME BİR YOL BULURUM

Bir araya toplanmış köyün afacanları,
Bir eğlence isterler, sıkılmıştır canları.

Ne yapıp ne edelim diye kafa yorarlar,
Biraz eğlenmek için alternatif ararlar.

İçlerinden birisi “Buldum” diye bağırır,
Diğer afacanları çevresine çağırır.

Der ki diğerlerine; “Arkadaşlar kısaca,
Sıkıntımıza çare bizim Nasrettin Hoca.

Hocanın pabuçları bize eğlence olur,
Böylece sıkıntımız zannederim son bulur.

Çıtalı uçurtmayı şu dallara takalım,
Hocayı ikna edip keyfimize bakalım.”

Derken Hoca yaklaşır sokağın girişine,
Çocuklar da takılır Hocamızın peşine.

Derler ki; “Nolur Hocam yalvarıyoruz size,
Uçurtmamız takıldı, biraz yardım et bize.

Duyduk ki sen ağaca iyi çıkıyormuşsun,
Ağaca tırmanmada rakip bilmiyormuşsun.”

Hoca da kırmayarak ağaç altına gelir,
Bu işte bir hinliğin olduğunu da bilir.

Anlar ki pabuçları alıp da kaçacaklar,
Sonra da alay ile Hocaya bakacaklar.

Şöyle bir etrafına gülümseyerek bakar,
Çıkarır pabuçları, kuşak altına sokar.

Çocuklar der ki; “Hoca pabuçları çıkardın,
Anlayamadık, niye kuşak altına sardın?”

Hoca da; “A çoklar, niye şaşırdınız ki?
Yukarıda kestirme bir yol bulurum belki.”

Sezayi TUĞLA