BEN SÖZÜMÜN ERİYİM

Komşusu ile Hoca bahçede otururlar,
Çocukluk günlerinden hatıralar bulurlar.

Muhabbet derinleşir, gelir kahveler çaylar,
Birbirine karışır günler, haftalar, aylar.

Seneler öncesine doğru sohbet yol alır,
Elli yıllık bir ömür hayli geride kalır.

Muhabbette yer alır günahlar ve sevaplar,
Nükte ile karışık gelir uygun cevaplar.

Bir ara komşu der ki; “Sen aklı başındasın,
Bir mahsuru yok ise, acep kaç yaşındasın?”

“Yaşım kaç görünüyor, bak işte karşındayım,
Bildiğim kadarıyla ben tam kırk yaşındayım.”

Adam gülerek der ki; “Hoca çok şakacısın,
Güzel nüktelerinle her daim baş tacısın.

On yıl önce de bana kırk demiştin yaşını,
Beyaz kıllar kaplamış sakalını, başını.”

Hoca altta kalır mı, hemen vermiş yanıtı,
“Komşu beni bilirsin, doğruluğum kanıtı.

Yıllardır arkadaşız, ben sözümün eriyim,
Söylediğim doğrudur, ben yalandan beriyim.”

Sezayi TUĞLA