BU TAVUKLARA ELBET BİR HOROZ GEREK

Geçmiş kültürümüzün tarih kokan izleri,
Günümüze akseder, aydınlatır bizleri.

Osmanlı’nın kuruluş, Selçuklu son dönemi,
Hocanın bu devirde fark edilir önemi.

Hoca ile dostları sık sık şakalaşırlar,
Fıkraya dönüştürüp günümüze taşırlar.

Bazen derde girse de Hoca ile başları,
Gizlice anlaşırlar muzip arkadaşları.

“Götürelim Hocayı Akşehir’de hamama,
Masrafları Hoca’ya ödettirelim ama.

İçimizden şeytana sakın kimse uymasın,
Ağzını sıkı tutsun, bizim Hoca duymasın”

Hocayı yalvar-yakar zorla razı ederler,
Akşehir’in yegâne hamamına giderler.

Türküler söyleyerek keselenip çimerler,
Çıkıp göbek taşına sıra ile çömerler.

Ve derler ki Hocaya “Herkes yumurtlayacak,
Yaptığı yumurtayı taş üstüne koyacak.

Var mı bu öneriye muhalefet edecek,
Kim yumurtlayamazsa parayı ödeyecek”

Saklanan yumurtalar taş üstüne dökülür,
Çaresiz Nasrettin’in yine boynu bükülür.

Ne kadar ıkınsa da bir türlü beceremez,
İstenen yumurtayı dostlarına veremez.

Birdenbire çil horoz taklidini yaparak,
Ötmeye başlar Hoca kollarını çırparak.

Malum olduğu gibi bir çözüm üreterek,
“Bu tavuk sürüsüne elbet bir horoz gerek”