DÖVE DÖVE HELVA YEDİRİYORLAR

İhtiyaçları için Hoca gitmiş Konya’ya,
Dükkânları dolaşmış eve birşey almaya.

Esnaflara uğrayıp almış zeytin ve yağı,
Merakını celbetmiş helvacılar sokağı.

İki dükkâna girip birşey almadan çıkmış,
Çok dolaştığı için karnı epey acıkmış.

Dükkânların birinde bol helva çeşidi var,
Demiş; “Acaba şunun bir tepsisi ne kadar?”

İçeri davet etmiş helvacı tezgâhtarı,
İstemiş ki müşteri orda versin kararı.

Hoca parmağı ile tadıvermiş birinden,
Diğer tepsidekiler kaçmamış gözlerinden.

Acaba hangi tepsi daha iyidir derken,
Uzanmış onlara da iştahı açılmışken.

Helvacı, bakmış adam tepsilere dadanmış,
Hepsinden birer tepsi helva alacak sanmış.

Hoca işaret Edip; “Yarım okka ver” demiş,
Oysa ki her tepsiden her çeşit helva yemiş.

Helvacı sinirlenip kaşlarını da çatmış,
Hocayı sille tokat kapı dışarı atmış.

Hoca eşeği ile gelmiş Hortu Köyüne,
Etrafına toplanmış arkadaşları yine.

Hocamızın görmüşler yorgun argın halini,
Öğrenmek istemişler çarşının ahvalini.

“Şu Konyalı esnaflar köylüyü seviyorlar,
İnsana döve döve helva yediriyorlar.”

Sezayi TUĞLA