HIRSIZIN SUÇU YOK MU?

Bir gün Nasrettin Hoca çıkar alış-verişe,
İster ki dostlarıyla sohbet edip görüşe.

Uzun sürer Hocanın ahbaplarla görüşü,
Biraz gecikiverir mahalleye dönüşü,

Evine geldiğinde Hoca şaşırıp kalır,
Huzurlu olmak varken yerini kaygı alır.

Bakar ki kapı açık, hem de ardına kadar,
Hoca telaş içinde evine adım atar.

Hocanın evindeki birçok eşyalar gitmiş,
Çözülmüş diz bağları, tüm hayalleri bitmiş.

Ne yapması gerekir bu zamanda, bu demde,
Seslenmiş komşulara bulunarak sitemde.

“Yahu komşular” demiş, “evime hırsız girmiş”
“Çöp dahi bırakmamış, ne var ise bitirmiş”

“Komşuluk hakkı için gören yok mu hırsızı?”
“Neden tutamadınız o namussuz arsızı?

Bu itham karşısında komşular kalmaz yaya.
Bir ağızdan başlarlar Hocayı suçlamaya.

“Hoca evini niye terk edip gidiyorsun”
“O hırsızı adeta sen davet ediyorsun”

“Kapının kilidi de fazla sağlam değilmiş”
“Bir küçük darbe ile kolaycacık eğilmiş”

Hoca bakmış komşular suçluyor kendisini
Artık dayanamayıp tam yükseltmiş sesini.

Komşular, biraz insaf, istediğim çok mudur?
Eksiğim var bilirim, hırsızda suç yok mudur?