İNSAN SARRAFI

İNSAN SARRAFI

Bir sahafçı rikkatiyle insan sarrafı
Gümüş diyarlara nâmını saldı
Ecnebice savrulan yaban tavrını
Uzak mesafeden bulunur kıldı…

Kimse zapt edemez müştak mevâli
Kadr-u kıymetidir, bilinmek ister…

Ruh-u Revân-ı teskindir deryâ
Hikmet-i lâl ile kör bakışları
Mürebbiye edâsıyla bilâd-ı hamse
En naif tutkulara dönüşür serde…

Dîdarına vursa da kaybolan perde
Heyülâsıdır artık zor zamanların
Kaybolan zûhurun ilk yansıması
Denize sarılan suda göründü
Kerahette yüzen insan gözünde
Yılandan kurtulan sevinç görüldü…

Seyrine doymayan kırımsız ânın
Serhat iline varış takvimi
Kâğıdı kuşatan eski harflerle
Kaldırıma düşen yollarda kaldı…

Gidişat uzun, arsız pehlivan
Hemzemin geçitten vermeyen yola
Bir çöl fırtınası sarsada vaha
Dökülen nağmeler dönüşmez asla
Tumturaklı çağda temiz asfalta
Kaldırmadan insanı sanata, ruha…

Kaldırım insanı sınıfta kaldı…

Tedâvül edilesi ölümlü canlar
Tedavi bekleyen özgür hevesler…

Geçit vermez ise bilenir benlik
Kendi girdabında dönecek yâre…

Merkez kaç kuvvetiyle titriyor pâre
Bin top atışıyla şahlanır Sâre
İsmail’i doğursun gitsin Kâbe’ye
İbrâhimî baltayla vursun kör çöle…

Yıkansın mâsiva, akletsin Şeniz
Kuyudan çıkartsın pişman Züleyha
Yusuf kıssasını, bilinir olsun
Güzelliğin bahtının şans olmadığını…

Tezkeresidir eyyâm zarıdır zindanının…

Atımlık kalp ölçer, şevk-i şekvâsının
İbresini gösteren mâ’hez-i vücuda
Can katanın ruhudur erişen güce
Cücelikten kurtulur dönüşür sakaleyne…

Yardan düşmeye görsün
Düşünde saf bilmece
Yâr ile hemhâl olan
Hakikatin dilinde
Yazılan bir mazrufsun
Kıymeti bilinince
Sahibine vuslatın
Kavuştursun bilince…

Korunası bildirge, konulmalı yüreğe
Şaşmayan ibrenindir kaybolmayacak zaman
Birbirine zincirdir sonsuzluğun gemisi
Demir almadan evvel bir bilene sorulur
Eskimeyen dönence nerelerde bulunur?..

Kaldırıma takılan insanın ceketinde
Uyandırması için kösteğine vurulur
Kaldırmadan evvel tiktak’ına sunulur
Hezarfen’in kanadı zaman makinesinde
Sarrafın pusulası yerde ve gökyüzünde…

Yakup Bayakır