Sultan II. Abdülhamid’in Tahtan İndirilişi Hal mi? Darbe mi?

Rumi 31 Mart, Miladi 13 Nisan 1909 günü İttihat ve Terakki idaresinin Meşrutiyeti korumakla görevlendirdiği Şehzadebaşı Kışlasındaki Avcı Taburlarının başlattığı meşrutiyet karşıtı isyanın faturası, İstanbul halkına en çok da Sultan II. Abdülhamid’e çıkarılmıştır.

31 Mart Vakası öncesinde İttihatçı subayların Meşrutiyet lehine özellikle de Makedonya’daki 3.Ordu subaylarının taşkınlıkları üzerlerine sevk edilen merkez kuvvetlerine karşı çarpışmaları, onları yalancı birer hürriyet kahramanı yapmıştır. Kimlerden mi söz ediyorum? Binbaşı Enver, Yüzbaşı Resneli Niyazi ve dahası. Darbe yapanların ya kellesi alınır ya da heykeli dikilir. İttihatçı subayların devlete başkaldırısı müspet sonuçlanınca, kelleyi kurtarıp yönetime el koydular. Belki o an olmasa bile Cumhuriyetten sonra yönetimi ele alan İttihatçıların B takımı bu ilk hürriyet kahramanlarının! Heykellerini dikmeye muvaffak oldular. İstanbul Şişli’de caddeye de ismini veren Abide-i Hürriyet Anıtı da bu kahramanların! Mezarını barındırmaktadır bugün.

Meşrutiyet Darbesiyle Sultan II. Abdülhamid’i anayasa tadilatı ile pasifleştiren ittihatçılar, 31 Mart vakasını da bahane ederek Sultanı “isyana destek verdiği gerekçesiyle” tahtından indirmeye muvaffak oldular.

Düşünebiliyor musunuz İstanbul’daki isyana müdahale edecek ordu Konya’dan veya Erzurum’dan değil de Yahudi kontrolündeki Selanik’ten geliyor? Bu sözde Hürriyet ordusu Türk milleti adına mı yoksa küresel güçler adına mı hareket ediyor? Balkanlar da ne kadar işsiz, güçsüz, aylak, sarhoş varsa toplanıp 15.000 kişilik kuvvet, Mahmut Şevket Paşa komutasında İstanbul’a hareket ediyor. Adına da Hareket Ordusu denilen bu sözde Hürriyet Ordusu Çatalca’ya gelip konuşlandığında İstanbul’da sular durulmuş, olaylar yatışmış ve halk da meydanlardan çekilmişti. Ancak İttihatçılar için tehlike devam etmekteydi. Onlar üzüm yemek yerine bağcıyı dövmek kabilinden Sultanı hedef tahtasına koymuşlardı. Hareket ordusu Selanik’e dönmek yerine İstanbul’a yürüyerek yönetime el koydu ve Şehirde yaklaşık bir ay terör estirdi.

Görünüşte hürriyetçilerin gerçekte batılı emperyalistlerin oyuncağı olan Hareket Ordusu 27 Nisan 1909 günü meclisi tehdit ile Sultanı Hal kararını aldı. Yüzyılı aşkın bir süredir Sultanın isyan ile en ufak bir bağlantısı, ne o gün İttihatçıların A takımı ne de Cumhuriyet devrinde B takımı tarafından tespit edilememiştir.

Sultan II. Abdülhamid’in ise 60 bin kişilik merkez kuvvetiyle bu çapulcu sürüsüne “Ben o ordunun önünde Hızır (a.s)’ı gördüm. Boş yere kardeşkanı dökülmesine vebalim olmasın” diyerek müdahale etmemesi tam bir muamma.

Sultanın hal fetvasını ileten dört kişilik heyette ecnebi vatan hainlerinin bulunması İTC’nin mi yoksa batılı emperyalistlerin mi Sultandan intikamıydı? Sultanın İttihatçılara ısrarla kendisinin yargılanma talebi “ya suçsuz olduğu ortaya çıkarsa” ne yaparız diye reddedilerek yargısız infaz yapılmıştır. Sonrası mı Abdülhamid’in “İttihatçılar benden sonra ülkeyi 10 yıl idare etsinler ben 100 yıl idare etmişler gibi kabul ederim” sözüne karşılık 9 yıllık İttihat Terakki Cuntası yıllarında Osmanlı mülkü tamamen yağmalanmış ve 13 Kasım 1919’da devletin kalbi İstanbul dahi işgale uğramıştır.

İttihatçılar mı? Topuğu yağlayıp soluğu efendilerinin yanında almışlardır.

27 Nisan 1909 sonrası yönetime el koyan İttihatçılar, Sultanın Sarayı Yıldız’ı yağmalamayı da ihmal etmemiş, İstanbul 27 Nisan 1204’deki IV. Haçlı seferindeki yağmadan sonra ikinci bir yağmaya layık görülmüştür. Nedense yağma ve talancılar hep batıdan gelmektedir. Ayrıca her iki yağmanın 27 Nisan gününe denk gelmesi veya 27 Nisan 2007 E-Muhtırası acaba tesadüf mü?

Peki ya yağmacılara “yağma yok, yargı yolu açık” denildi mi? Tabi ki hayır.

Korku duvarını yıkmak Berlin Duvarını yıkmaktan daha zordur. Tarih en büyük ve en uzun süren mahkemedir. Er ya da geç adalet bu mahkemede tecelli eder.

Mehmet Özkaraman

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar