YORGAN GİTTİ, KAVGA BİTTİ

Hoca uyumak için uzanmış yatağına,
Dua mırıldanarak dönüvermiş sağına.

Uykuya dalmak için yummuşken gözlerini,
Bazılarının duymuş anlamsız sözlerini.

Biraz kulak kabartmış dışardan gelen sese,
Birileri bağrışır hem de nefes nefese.

Kavga gürültü başlar, devamında patırtı,
İş daha da hızlanır, akabinde çatırtı.

Tedirgin olur Hoca, durumu merak eder,
Yorganına bürünür, kavga yerine gider.

Gece karanlığında tanıyamaz kimseyi,
Merakını yenemez, bu kavga neyin neyi.

Uyku sersemliğiyle düşer gaflet anına,
Biraz daha yaklaşır kavgacılar yanına.

O sırada birisi sinsi sinsi yaklaşır,
Yorganı kapar kapmaz hızlıca uzaklaşır.

Noluyor derken Hoca kalıverir don-gömlek,
Birden gürültü durur, sanki kırıldı çömlek.

Ortaklık sakinleşir, herkes gider evine,
Hocamız bu olaydan dersini alır yine.

Yorgan için kendini üzmeye duymaz gerek,
Çaresiz eve girer biraz da titreyerek.

Eşi öğrenmek ister gürültü edenleri,
Merakını artırır kavganın nedenleri.

Hatun sorar Hocaya; “Sen çıkalı ne oldu?
On dakika içinde kavga nasıl son buldu?”

Hoca der ki hanıma kasıtları banaymış,
Kavganın tek nedeni bizim şu yorganaymış.

Yeni diktiğin yorgan sırtımdan uçup gitti.
Ben de anlayamadım, o anda kavga bitti.

Sezayi TUĞLA