EŞEĞE Mİ İNANIYORSUN BANA MI?

Komşuluk ilişkisi önemli her zeminde,
Aşırıya kaçmadan, olmalıdır deminde.

Ama bıktırmamalı bu ihtiyaç duyumu,
Komşular arasında sağlamalı uyumu.

Hoca da bu konuda epeyce duygusalmış,
Komşulardan birisi Hocadan bir şey almış.

Vaat ettiği zamanda emaneti vermemiş,
Hoca; “Kimseye asla eşyamı vermem” demiş.

Aslında komşulara ders vermekmiş niyeti,
Böyle davranmak ile alırmış emniyeti.

Komşu Hocaya gelir yine günün birinde,
Hoca ise oturur her günkü minderinde.

“Buyur komşu, arzun ne, derdini söyle bana,
Ona göre yardımcı olayım ben de sana.”

Der ki komşu Hocaya; “Sizce yoksa bir mani,
Ödünç isteyecektim, karakaçanı hani.”

Hoca der ki; “A komşu, oğlum gitti ormana,
Eşekle bir yük odun getirecekler bana.”

Kesilir komşusunun umut dolu hevesi,
O sırada ahırdan gelir eşeğin sesi.

Komşusu der ki; “Hoca, karakaçan şurada,”
Hoca adama dönüp; “Yalan var mı burada,

Ağarmış sakalımla bana inanmıyorsun,
Anıran bir eşeğin sözüne kanıyorsun.”

Sezayi TUĞLA