ALACA KARANLIK

Hatice Derin SİLAHLI

silahlisahin@gmail.com

Bir bulanık ırmağın sanki köşe taşıyım
Çarpan her damla beni hınçla deliyor gibi
Kuytudaki esrarın hem sonu hem başıyım
Başım önden gidiyor sonum geliyor gibi.

Kader denen yazgıyı kırk kusurla biçmişim
Haddim boyumu aşmış ki ezelden hiçmişim
Kuşanıp bin atlıyla gelmişimle geçmişim
Ruhumu bedenimden zevkle alıyor gibi.

Lanet gibi ardımda unuttuğum izlerim
Bunca şeksiz günahı taşımıyor dizlerim
Anlamsızca, aynaya takılınca gözlerim
Kavrayıp saçlarımı kinle yoluyor gibi.

Bir faniye sığınıp söylesem ki; mesudum
Sarsılıyor yer ve gök ve bi çâre mevcudum
Hani bir tutam kadar kaldıysa da umudum
Bırak dağınık kalsın zira çalıyor gibi.

Bir mülteci gibiyim dört bir yanım açıkta
Dört yandan vurulsam da tanık da yok sanıkta
Gazelleri yaktığım alaca karanlıkta
Küller gökten yağarken güller soluyor gibi.

Adı yaşamak imiş bu gereksiz savaşın
Ulu orta kalması sahipsiz bir naaşın
Muradından öpsem de gayret denilen taşın;
Kan kustuğum maziye ruhum dalıyor gibi.

Yankılı düşlerimin hâtibidir bu şehir
Hem şifadır ruhuma hem de emsalsiz zehir
Kaç acıyı doğurdum lâkin yüreğim bâkir
İçimde gizlesem de hatrım kalıyor gibi.

Hatice Derin SİLAHLI