Zaman o ki, herkes birbirine “dünya gözü” ile bakıyor.Bu yüzden birbirlerini tanımıyor, kıymet bilmiyorlar."Bundandır anlamamak ve anlaşılamamak.Bundandır her görüp duyduğunu yadırgamak, yabancı kalmak, kızmak. Tahammül bir mülktü,Yerine göre "hazmetmenin", yerine göre "hilmetmenin" en önemli yapı taşıydı.Yıkıldı!Ve yıkılalı, kimsede kalmadı ne sevgi ne huzur ne merhamet.Ön...

Bazen, keşke gidebilsem bu şehirden diyorum.Şehrin suçu yok, biliyorum.Ama ne bileyim işte, gitsem iyi olur belki diyorum.Bazı yerleri, bazı yüzleri ve bazı günleri görmek istemiyorum artık. Aykırı iken meşru olmuş,Nadir iken sıradan olmuş,Alışılagelmemiş duygusuz ve düşüncesiz zamanları ve davranışlarıGörmek istemiyorum artık. Kalbim acıyor ama öyle işte. Sanırım şah...

İnsan, içinde çiçekler yetiştiriyor.Kimi umut der adına, kimi yaşama sevinci.Fakat insanın gönlündeki hiçbir çiçek, ekildiği gibi yetişmiyor.Toprak değil ki bu, attığın tohum cinsi gibi çıksın. Bazen gafil oluyor insan, bir boşlukta asılı kalıyor benliğin.Cismin de kalbin de çile çekiyor. Bilirsin, mevsimlerden bahar da var, yaz da.Mevsim dört ama sen sadece kışı yaşıyor...