Son Dakika
Bazen, keşke gidebilsem bu şehirden diyorum.
Şehrin suçu yok, biliyorum.
Ama ne bileyim işte, gitsem iyi olur belki diyorum.
Bazı yerleri, bazı yüzleri ve bazı günleri görmek istemiyorum artık.
Aykırı iken meşru olmuş,
Nadir iken sıradan olmuş,
Alışılagelmemiş duygusuz ve düşüncesiz zamanları ve davranışları
Görmek istemiyorum artık.
Kalbim acıyor ama öyle işte.
Sanırım şahsımızda, ömrümüzde kıymet bilmeyenlere denk geldi.
Yürüyen ve nefes alan her şey o kadar samimiyetsiz geliyor ki artık.
Kuşlar, ağaçlar, böcekler ve çiçeklerde.
Hiç birinde bir samimiyet göremiyorum.
Yapraklar bile hava soğumadan dalından düşüyor artık.
Bilirsin;
Eskiden sadece kışlar soğuk olurdu.
Şimdi insanlar da soğuk, yürekler de.
Beton gibi desem,
İçinde yeşil bir dala hayat veren
Ne betonlar gördü gözlerim.
Herkes tedirgin bu dünyadan artık bende!
Kimsenin tadı tuzu yok, huzursuzluk baki,
Mutluluk ise bir an gibi.
Huzur uyku ile değil,
Hayatla çöksün üstüme diyorum, olmuyor.
İçimden bir ses;
Belki de yarın her şey güzel olacak dese de,
Diğeri cevap veriyor.
Nerden biliyorsun, belki de yarın yok ki.
Hem artık,
Manasını sözlüklerde bile bulamadığımız kavramlar var.
Sevgi, merhamet, şefkat, vicdan, samimiyet gibi…
Yazıyorsun sözlüğe, anlamına bakıyorsun.
İnsan var, insanlık yok.
Cümle var, mana yok.
Kalp var, sevgi yok.
Hizmet var, saygı yok.
Biraz evvel arama motoruna “vefa nedir” yazdım.
Manası: “Sevgide bağlılık” çıktı, gülümsedim.
Her şeyi bilen Google bile, vefayı tam olarak anlatamamış.
Ve şu an bu yazdığımı okuyorsanız eğer;
Vefa etmeniz gereken her kim varsa hayatınızda,
İster istemez kim geçti ise yolunuzdan;
Onları kolayca harcamayınız!
Lütfen!
Sonrası çok acı oluyor.
Vefa etmeyene pek bir şey olmuyor,
Zaten umursamıyor da.
Lâkin vefa edilmeyene ömrü boyunca unutamayacağı
Buruk ve derin bir acı bırakıyorsunuz.
Hayalleriniz, başınızı yastığa koyup gözlerinizi kapattığınızda
Nasılda gözlerinizin önünden geçip zihninizi süslüyor değil mi?
Evet, işte can taşıyan herkesin de sizin gibi hayalleri var.
Belki kimsenin hayallerini gerçekleştirmeniz mümkün değildir
Ama yıkan da olmayın.
Ben, bir taşın bile kalbi olduğuna inanıyorum.
Siz kalpsiz olamazsınız.
Biliyorum, tahmin edebiliyorum,
Çoklarca kez siz de yutkunurken,
Yüreğinizdeki acıyı, boğazınızda düğümlenmiş olarak hissettiniz.
Nereden mi biliyorum!
Bizim de hayallerimizi sayısız kez yok ettiler.
Yüzümüzden gülüşümüzü çaldılar.
Vefa etmediler, defalarca çelme taktılar.
Umursamadan, çok kırdılar bu kalbi.
Neler kaybetti bu ömür.
Ordan biliyorum!
Mine GÜLŞEN
Etiketler: Biliyorum » kültür-sanat » mine gülşen şiirler » Şehrin Suçu Yok » ŞiirYorum yapabilmek için Giriş yapın.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK DİĞER KÖŞE YAZILARI
26 Mart 2024 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Kağıthane, Köşe Yazıları, Siyaset, Tüm Manşetler
13 Aralık 2023 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Kültür Sanat, Tüm Manşetler
08 Ekim 2023 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Tüm Manşetler
10 Temmuz 2023 Din ve Yaşam, Eğitim, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Kültür Sanat, Sivil Toplum, Tüm Manşetler