Son Dakika
Zaman o ki, herkes birbirine “dünya gözü” ile bakıyor.
Bu yüzden birbirlerini tanımıyor, kıymet bilmiyorlar.”
Bundandır anlamamak ve anlaşılamamak.
Bundandır her görüp duyduğunu yadırgamak, yabancı kalmak, kızmak.
Tahammül bir mülktü,
Yerine göre “hazmetmenin”, yerine göre “hilmetmenin” en önemli yapı taşıydı.
Yıkıldı!
Ve yıkılalı, kimsede kalmadı ne sevgi ne huzur ne merhamet.
Önü yorgunluk sonu yorgunluk, hüsran!
Ne yazık, insanoğlu o kadar gamsız ve acımasız ki, içlerin de;
Hayatımdan yıllarımı, yüzümden gülüşümü çalanlar var!
Hiç istemediğim başlangıçlar,
Unutmayı dilediğim kişiler ve zamanlar var.
Zihnimden güven duygusunu silenler de var, güven timsali olanlar da.
Hafızamdan silmek istediğim görüntülerin yanı sıra,
Tanımamış olmayı dilediğim insanların vermiş olduğu acı hepsinden üstün.
Seçme ve değiştirme fırsatının mümkün olmadığı mecburi istikamet olan yakınlar,
Görmek istemediğim halde gözümün önünden ayrılmayan insanlar var.
Fikrini sormadığım halde, sözünü kabul ettirmeye çalışanlar,
Susturmak istediğim, duymamış olmayı dilediğim, ama duyduğum onca şey var.
Gözlerimi kör eden, bağrımı delen,
Kurtulması ve değiştirmesi mümkün olmayan gerçekler var.
Adına, hayatın cilvesi diyor çokbilmişler.
Ve ben kaçıyorum hepsinden.
Öyle ki; artık lâf lâfı açsın istemiyorum.
Korkuyorum!
Tartışamıyor ve hakkımı arayamıyorum.
Bak ruhuma!
Her yanı yara bere.
Yara ile uğraşma, kanatma.
Lâf lâfı açmasın, ne kadar konu varsa hepsi kapansın.
Kolay unutan, insanı bir kalemde hiç’e sayanlar zümresinden değilim.
Lâkin;
Bunca tezat ve karışık duygular içinde yıpranıyor,
Yoruluyor, şaşırıyor ve ister istemez ipin ucunu bırakıyorum.
Kime nasıl sabır göstereceğimi,
Kimden nasıl vazgeçeceğimi,
Kime ne hakla, sen benimsin,
Kime, tamam sen bilirsin diyeceğimi şaşırıyorum sırf bu yüzden.
Bak! Dünya ne çok acı ve yorgunluk ile dolu.
Artık susalım değil mi?
Kelimeler de biz de kanamayalım!
Ey incim! Ne sen incin, ne de ben.
Suç kimsede değil.
Burası, çocukların bile balonlar kadar mutlu olamadığı Nankör Dünya.
Daha fazlasını beklemek mizah olacak.
Ve mizah izah gerektirecek,
Ama korkarım izah edebilecek kimse çıkmayacak.
Mine GÜLŞEN
Etiketler: kültür-sanat » MİNE GÜLŞEN » mine gülşen şiirler » şair » Şair Mine Gülşen » Şiir » Tahammül Bir MülktürYorum yapabilmek için Giriş yapın.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK DİĞER KÖŞE YAZILARI
26 Mart 2024 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Kağıthane, Köşe Yazıları, Siyaset, Tüm Manşetler
13 Aralık 2023 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Kültür Sanat, Tüm Manşetler
08 Ekim 2023 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Tüm Manşetler
10 Temmuz 2023 Din ve Yaşam, Eğitim, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Kültür Sanat, Sivil Toplum, Tüm Manşetler