Savaşın Namussuzu Olur mu Demeyin!

Mine GÜLŞEN

mine_2763@hotmail.com

Bir tarafta; Almanlar-Naziler tarafından evinden yurdundan edilmiş, türlü işkenceler çekmiş, aç susuz bırakılmış, tüm özgürlüğü ve insanî hakları elinden alınmış Yahudi bir halk, diğer tarafta* ise Yahudiler tarafından aynı zulme uğrayan Müslüman bir halk var.

Zulmün zihniyeti ve amacı aynı fakat kişiler farklı. Sadece tarih tekerrürden ibaret ediyor ve değişen tek şey zaman, millet, ırk ve din. Değişmeyen yegâne şey ise mazlumların ve gücü yetmeyenlerin çektiği acılar ve ellerinden alınan hayatlar.

Bu bir savaş değil; bu nedenle kazananı da olmayacak, abâd olanı da. Çünkü savaş böyle olmaz, bu bir savaş olsa şu yaşananların hiç biri olmazdı, çünkü savaşında bir hukuku, bir namusu var.

Ancak ve ancak milletler, kendi topraklarından başka hiç bir yerde huzur bulamayacaklar. Müslimi de, gayrimüslimi de! Anlaşılması gereken yegâne ana fikir budur ama kesinlikle anlaşılmayan olgu da bu. İşte asıl mesele insanın kendi yerini, yurdunu, ana vatanını bilmemesinden yada aç gözlülüğünden kaynaklanıyor.

Yazık olan sadece dökülen kanlara, yitip giden hayatlara değil, şimdi asıl yazık sebep olanlara, olup da sadece sessizce izleyenlere. Yapılan bunca zulüm bir süre sonra zamanın unutkanlığına karışacak ve takribi yüz yıl sonra bu kızılca kıyametin hiç bir önemli nedeni olmadığı, olamayacağı ve yüz binlerce insanın hayatlarının bir hiç uğruna mahvedildiği net bir şekilde anlaşılacak.

Bu soykırımı yapanlar, planlayıp organize edenler, destekleyen ve hayata geçirenlerin hepsi en fazla 40-50 yıl sonra bu dünyada olmayacaklar ya da gerçeği ve doğruyu dahi hatırlamayacak kadar yaşlı, bitkin ve aciz olacaklar.

Ne yazık ki pişman olacak, bir nedamet duyacak, üzülüp, yaptıklarından dolayı kahrolacak bir kalpleri bile olmayacak. Ve herkes cömertçe sırtına yüklediği vebali ile sonsuz cehennemin yolunu tutacak.

Herkes bu yangını söndüremeyebilir ama herkes ağzı ile su taşıyan karınca kadar olabilir.

Ne mutlu şühedalara ve ne yazık sizlere ki siz o mazlumları kendi ellerinizle cennetlik ettiniz.

Mine GÜLŞEN