ŞÖHRET OLMA PSİKOLOJİSİ

Genelde her insan, “tanınmak ve şöhret” olmak ister. Bazı insanlarda bu duygu çok daha ön plandadır. Biraz becerisi veya parası varsa, Dünyanın kendi etrafında döndüğünü düşünür. Herkesten kendini “farklı ve ayrıcalıklı” olarak görür. Tanındıkça insanlara tepeden bakar ve mağrurlanır. Kalabalık bir yere girdiğinde herkesin susup kendisine bakmasını ister. “Sevildiğini zanneder” ama çoğu kişiler tarafından “nefret edilen” kişidir.

“Sosyal medya” ile birlikte “popüler olma” isteği giderek yaygınlaşıyor. Sosyal medya çılgınlığı herkesin “fabrika ayarlarını” bozdu. “Emeksiz para kazanma” ve tanınan kişi olma bir hastalık haline dönüştü. Hiçbir becerisi, olmayanlar da “şöhret hastalığına” tutuldu. Becerisi olan da birden şöhret olmak istiyor. Bir şekilde şöhret olduğunda da “birden silinip gidiyor.” Tabi bu durum, onun “felaketi” oluyor.

Şan-şöhret” insan nefsinin hoşuna gidiyor ama bedeli de çok ağır oluyor. “Eşi-dostu oluyor” ama gündemden düştüğünde de “yalnızlaşıyor.” Arayıp soranı olmadığı zamanda da “eski günlerini arıyor.” Bundan sonraki hayatı çıkmazlar içinde, “bunalımlarla geçiyor.” Toplumda bu şekilde “sefalet hayatı sürenlere” çok rastlanıyor. Sokaklarda, çöplüklerde hayatını sürdüren bu insanların hayatı “ibretlik…”

Şöhret olma uğruna “bedel ödeyenler,” daha sonra ondan kurtulmak istiyor. Veyahut da yerini koruyabilmek için olmadık arayışlar içine giriyor. Bu arayışlar hiçbir şekilde onu “mutlu etmiyor.” “Sağlıklı bir ailesi ve sağlıklı bir yaşam düzeyi” olmuyor. Çareyi “alkol ve uyuşturucuda” arıyor. Kurtulmak istese de kurtulamıyor. Sonunda “ya hastanelik, ya da tımarhanelik” oluyor.

Egosunun aşırı yüksek olması ileriki yaşlarda başlarına büyük dert oluyor. Şöhret ve servet artınca “kişinin psikolojik sorunları” artıyor.  Şöhret hastalığının en belirgin belirtisi “depresyondur.” “Tükenmişlik sendromu,” duygusal tükenme kişiyi yiyip tüketiyor. Onlara özenenler, onlar gibi olmak isteyenler, onların iç dünyalarını bilemezler. Gençlerin modelleri olan bu kişilerin “özel yaşantıları, gayri meşru” oluyor. Ne yazık ki çoğu zaman “toplumsal yozlaşmalara” öncülük ediyorlar.

Aslında şöhret olma, tanınmış bir kişi olma kötü bir şey değildir.  Kişisel özelliklerini ve “kimliğini koruyabiliyorsa” sorun olmaz. Kötü olan, insanlara tepeden bakma ve kendini üstün görme kompleksidir. “Gayri meşru bir hayatın” içinde şöhretini sürdürmesidir. Kendisiyle birlikte onu tanıyanlar da “çürümüşlüğün” içine sürüklemesidir. Haliyle onu destekleyen “sektörler” de çıkarlarını ve sömürülerini sürdürmeleridir.

Tanınmışlığını “toplum ve insanlık için” kullandığında yararlı biri olur. Şöhretiyle birlikte “mütevazı olursa,” sevilir ve takdir edilir. Onu sevenlere de “güzel bir model olur.” Tabi bunu herkes yapamaz. Çünkü “nefis insanı rahat bırakmaz” ve çeşitli komplekslere sürükler. Bu kompleksi aşabilenler, “saygınlığını ve itibarını” sürdürürler.

Mustafa K. TOPALOĞLU