YA ÜZERİNDE BEN DE OLSAYDIM

YA ÜZERİNDE BEN DE OLSAYDIM

Hocamızın elinde eşeksiz bir boş yular,
Telaşla dolaşırken onu görür komşular.

Allah’a şükrederek dere tepe dolaşır,
Arada oturarak bazen başını kaşır.

Ellerini açarak şükür eder Allah’a,
Sonra kalkıp dolaşır ovaları bir daha.

Gezinir dere tepe, terini sile sile,
Yüzünden belli olur çektiği onca çile.

Şükrederken Allah’a bir taraftan üzülür,
Gözlerinden akan yaş sakalına süzülür.

Bu acayip duruma köylüler şaşırırlar,
İşi gücü bırakıp Hocamıza varırlar;

“Hocam anlayamadık, ne diye şükredersin,
Bir şeyler arar gibi dere tepe gidersin.

Derdini anlatırsan belki faydamız olur,
Seden öğrenir isek merakımız son bulur.”

Hoca da komşulara; “Bizim eşek kayboldu,
Çok üzüldüğüm için göz pınarlarım doldu.”

Komşular der; “Anladık, dua da ediyorsun,
Ama akabinde de on kez ‘Şükür’ diyorsun.”

Hoca da köylülere; “Anlamayacak ne var?
Bir şükür, yüz binlerce kötü belayı savar.

Komşular, Allahıma şükrüm elbet yerinde,
Ya ben de olsa idim eşeğin üzerinde.”

Sezayi TUĞLA