Son Dakika
Her şey geçer, ama hiçbiri unutulmaz!
Çok zaman geçti,
Yeniler eskidi.
Bazı eskiler değer kazandı,
Çoklar azaldı,
Azlar çoğaldı,
Eksikler tamamlandı,
Tam olanlar bölündü,
Giden gelmedi,
Gelen eski yerini bulmadı.
Ben mi?
İyiyim ama eskisi gibi değilim!
Tek başıma verdiğim savaşlar sayesinde,
Ve hissettiğim yalnızlık duygusunun o öldürücü derinliğinde,
Acı çekerken tanıdım uzakların yakınlığını
Ve yakınım zannettiklerimin bana uzaklığını.
İşte o zaman öğrendim, insanın yaslanması
Ve inanması gereken kişinin sadece kendisi olduğunu.
Geriye ne kaldı derseniz, büyük yorgunluklar,
Affı mümkün olmayan kırgınlıklar
Ve “keşke hiç tanımasaydım” diye
Geçmişin antika sandıklarına bıraktığım insanlar kaldı.
Geriye dönüp baktığımda kimseye muhtaç olmamanın
Ve tek başıma ayakta durmanın huzurunu yaşıyorum.
İnsanları tanımak için,
Önce onları zamana bırakmak gerekiyormuş,
Bu gerçeği de yeni yeni anlıyorum.
Evet,
Adım çoğu zaman yalnızlıkla, tavırlarım sessizlikle anılsa da,
Hiç kimse bu hâle nasıl geldiğimi,
Neden böyle davrandığımı anlamıyor, bilmiyor.
Herkes sadece sahnenin sonuna bakıyor.
Hayat bu değildi, insanlık bu değildi,
Ama ne yaparsın ki
Her şey gibi duygular da kötüye ve kötülüğe evrildi.
Fıtrat buna meyilli değildi ama insan onu da evirip çevirdi.
Bakıyorum da hayaller ayrı, gerçekler ise ayrı dünyalarda yaşıyor.
Sonra hayat, insanı hepsinden vazgeçmeye mecbur bırakıyor.
Adına olgunluk, yalnızlık ve hayat bu işte diyorlar.
Her şeye zamanla alışıyor insan, her ne kadar alışmak istemesek de.
Başa gelen çekilir derler ya, o öyle değil aslında.
İnsana reva görülen ve katlanılandır yaşananlar.
Birilerinin kendi sorumsuzluğunu,
Rahatını ve bencilliğini sizin hayatınızın önüne koymasıdır,
Yaşamınızı sekteye uğratan ve sonunda çekilmez hale getiren.
Böyle olmamalıydı sanki çoğu şey.
Sanki yanlış gidiyor, sırf alışılageldiği için doğru sandığımız birçok şey.
Biliyorum; her şeyin başı akıldır ama akılda düşünceye tâbidir.
Akletmek başka, düşünmek başkadır.
Evvela akletmek, sonra düşünmek lâzımdır.
Herkes kendi düşüncesi nispetinde bir hacme sahiptir evrende.
Düşüncen ne ise Sen O’sun.
Yoldaşın kim ise yolunda odur.
Zira karga çöplüğe, bülbül güle götürür.
Mine GÜLŞEN
Etiketler: Düşüncen Ne İse Sen O’sun » kültür-sanat » MİNE GÜLŞEN » Mine Gülşen Şiierleri » Neyi Arıyorsan O'sun Sen » şair » Şair Mine Gülşen » ŞiirYorum yapabilmek için Giriş yapın.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK DİĞER KÖŞE YAZILARI
26 Mart 2024 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Kağıthane, Köşe Yazıları, Siyaset, Tüm Manşetler
13 Aralık 2023 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Kültür Sanat, Tüm Manşetler
08 Ekim 2023 Din ve Yaşam, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Tüm Manşetler
10 Temmuz 2023 Din ve Yaşam, Eğitim, Genel, Gündem, Köşe Yazıları, Kültür Sanat, Sivil Toplum, Tüm Manşetler