logo

ÖMRÜ VEFA ETMEDİ

ÖMRÜ VEFA ETMEDİ

Yaz çok sıcak geçiyor su az, topraklar kuru.
Akşehir’de kıtlık var, halk bulamaz bulguru.

Vatandaş geçim için zorlanırken işinde,
Bazısı kemer sıkar, tasarrufun peşinde.

Hoca da uyum sağlar ortamdaki gidişe,
Yaşlanmış eşeğinin yeminden başlar işe.

Günlük on avuç olan arpa iner yediye,
Yarım avuç ilave Hocamızdan hediye.

Değişiklik göremez Hoca, içine siner,
Ertesi gün istihkak altı avuca iner.

Her gün bir avuç düşer miktarı arpaların,
Çünkü kimse bilmiyor neler görülür yarın.

Karakaçanda ses yok, nihayet beşi gördü,
Hocamız ise mutlu, kafaya koymuş dördü.

Kıtlığın sancısını bu tedbirler dindirir,
Diye düşünen Hoca dördü üçe indirir.

Hiç tepki göstermedi, hala ayakta eşek,
Beklenenin aksine düşmedi yorgan-döşek.

İkiye düştü avuç, karakaçan dipdiri,
Ve en sonunda gördü inen avuçta biri.

Hoca görmek istemiş ahırda son halları,
Görünen manzara şu, eşek dikmiş nalları.

Yerde yatan eşeğin ömrü tükendi sanır,
Sonra kendi kendine yavaşça mırıldanır.

“Hiç kimse diyemez ki yarım avuç yetmedi,
Tam açlığa alıştı, ömrü vefa etmedi.”

Sezayi TUĞLA 

Etiketler: » » » » »
1229 Kez Görüntülendi.

Yorum yapabilmek için Giriş yapın.